Een nieuwe week komt vandaag ten einde. Een week waarin weer veel gebeurd is. Deze week onder andere het opnieuw opengaan van scholen en kappers, de verjaardag van mijn opa en een grapje wat niet iedereen kon waarderen…
Maandag 11 mei
Vandaag is het dan zover. De scholen gaan weer beginnen en ook de kinderopvang. Kinderen mochten al sporten maar vanaf vandaag mogen de volwassenen ook weer. Grappig dat we er allemaal zo naar uitgekeken hebben om weer iets te kunnen gaan doen wat we leuk vinden. Naja, leuk vinden, iedereen moet natuurlijk de aangekomen kilo’s gaan verliezen. Sporten is iets wat veel mensen van natura doen.
Zelf kan ik ook niet wachten tot we weer naar het zwembad kunnen. Zwemmen vind ik heerlijk. Even een frisse duik nemen en alle ellende vergeten. En het is nog goed voor je ook want met zwemmen train je je hele lichaam. Daarom besloot ik eens te kijken wat de gemeente op de website heeft staan. Helaas, nog even geen zwembad voor mij deze week. Maar dat is absoluut niet erg. Volgende week komt er een nieuwe poging. Hopen dat het zwembad dan weer open is. Ik sta te trappelen.
Natuurlijk is niet alleen sporten belangrijk, veel mensen hechten ook veel aan hun uiterlijk. Vooral aan het kapsel is de laatste tijd wel gebleken toen de kappers dicht waren. Maar vandaag is het dan weer zo ver. De kappers gaan open. Heel veel mensen gaan de komende dagen naar de kapper. Stel je voor dat je haar niet goed zit als je in de supermarkt loopt en je net dat leuke meisje tegenkomt waar je graag het nummer van wilt. Of je loopt in de bouwmarkt en ineens zie je je toekomstige partner lopen die druk is met de spullen zoeken voor de nieuwe badkamer. Ja dan moet je er wel goed uit zien. Ook voor Tinder natuurlijk. Eindelijk kan je nieuwe foto’s maken voor op je profiel. Het coronakapsel is toch wel een beetje een no go, niet waar?
Vandaag is er ook een experiment gestart bij 26 verzorgingstehuizen. Er mag weer bezoek komen, wel onder een aantal voorwaarden. Ik weet ze niet exact maar het moet verschrikkelijk zijn om je geliefden niet te kunnen zien. Gelukkig woonde u nog thuis en had u de zorg die kon komen wanneer het nodig was. Oma is nu helaas alleen. Geen aanspraak van iemand de hele dag, alleen maar van Paco. Maar wat een lief hondje is dat. Die heeft gewoon uw plekje ingenomen op het bed. Of is Paco de manier om oma in de gaten te houden? Dat kan natuurlijk ook. Wij weten allemaal hoe moeilijk het is om iemand die nog thuis woont weinig tot niet te kunnen zien. Laat staan deze mensen in de verzorgingstehuizen. Laten we hopen dat dit experiment goed gaat lopen. Dan kunnen deze mensen snel weer herenigd worden met hun familie.
Dinsdag 12 mei
Vandaag is een dag die eigenlijk heel rustig is. Voor mij dan, voor sommigen zal het stressen zijn. Ik maak er een lekker rustige dag van door wat achterstanden in te halen. Goed voor mij en goed voor het werk dat er nog ligt. Kan ik toch weer iets doen.
Vandaag is ook de eerste dag dat er geen fietsen meer mee mogen in de trein. Door de situatie rondom het coronavirus is het openbaar vervoer niet bedoeld om leuke pretreizen in te maken. De afgelopen weken zijn er toch veel fietsen mee gegaan in de trein, dus heeft NS besloten om vanaf vandaag geen fietskaartjes meer te verkopen in de hoop dat dit pretreizen kan verminderen en/of tegenhouden. Maar dat blijkt helaas niet zo te zijn. Meerdere mensen hebben woordwisselingen met mijn collega’s op de trein omdat ze het niet eens zijn met het beleid. Ja dat kan, maar de manier waarop ze met elkaar omgaan is niet bepaald prettig. Conducteurs zijn helaas steeds vaker slachtoffer van spuugincidenten.
Het rare aan het verbod op de fiets is dat het verbod niet bij alle vervoerders geldt. Zo mag je bij Arriva bijvoorbeeld nog wel fietsen mee en dat terwijl Connexxion heeft gezegd dat zij het in de treinen niet willen. Bij Qbuzz op de Merwedelingelijn, tussen Dordrecht en Geldermalsen mogen de fietsen nog wel mee en bij Keolis op de trajecten tussen Zwolle en Kampen en Zwolle en Enschede bijvoorbeeld mag het ook. Kortom, geen duidelijkheid voor reizigers maar alleen maar weer verwarring. Daar wordt niemand vrolijk van.
Morgen is het uw verjaardag. De 84e alweer. Daarom ga ik vanavond op tijd proberen te slapen om morgen fit naar oma toe te gaan om samen met oma uw graf te bezoeken.
Woensdag 13 mei
Vandaag is het uw 84e verjaardag. Een dag die normaal in het teken staat van groot feest en gezelligheid waar bijna heel de familie bij is. Maar dit jaar voor het eerst een dag die vooral in stilte en rust verloopt. Geen gezellige praatjes, geen geknuffel en handen schudden om te feliciteren maar een dag waarop we niemand verder zien dan mijn vader, zijn vriendin en oma. Dat is toch best wel even bijzonder kan ik zeggen. Oma geen knuffel mogen geven omdat ze het moeilijk heeft bijvoorbeeld. Dat is onmenselijk. Dat corona impact heeft op onze samenleving is één ding, maar dat u niet bij oma bent maakt het toch wel even wat moeilijker om deze periode door te komen.
Vanmiddag zijn we even bij het graf langs geweest. Met een mooie plant die we hebben gekocht bij de bloemenwinkel komen we naar u toe lopen. Toen ik daar liep kreeg ik al de tranen in mijn ogen. Deze plek ben ik eerder geweest en elke keer als ik hier wegging of kwam had ik het al moeilijk. Dat heeft iedereen hier. We hebben wat woorden tegen u gezegd (ik hoop dat u ze gehoord heeft), we hebben de plant geplaatst en de aarde waar nieuwe plantjes beginnen te groeien water gegeven.
Teruglopend naar het huis van oma begin ik te merken dat het veel impact op mij heeft. Ik word stil, ben minder gezellig en ik merk aan mezelf dat ik rust nodig heb. Tijd alleen om dit een plekje te geven. Het blijft toch moeilijk te verdragen. Daarom besluit ik om niet met de auto naar huis te gaan waar je met meer dan 3 mensen in zit dan maar met het openbaar vervoer. Even oortjes in, naar buiten kijken en alles over me heen laten komen. Dat is wat ik onderweg doe. Geen contact met mensen, zoveel mogelijk afstand houden en rustig ademen. Dat heeft me goed gedaan.
Donderdag 14 mei
Vandaag is de vriendin van mijn vader jarig. Een dag om een feestje te vieren. Maar op anderhalve meter afstand gaat dat natuurlijk moeilijk. Jammer, want een feestje is altijd leuk. De kinderen zijn uitgenodigd om op visite te komen (uiteraard op anderhalve meter afstand) en een stukje taart te komen eten. Dat doen we daarom ook. Vandaag mag ik weer met uw auto rijden want het is niet even om de hoek.
Nog voor de reis begint besloot ik om toch maar even langs de gele M te gaan. Jawel, de gele M. Zelf vond u het maar niks om daar vaak langs te gaan maar een milkshake voor onderweg is toch ook lekker. Met de milkshake bij mij in de auto rijd ik naar het dorp in Drenthe waar mijn ouders wonen. Dan kom ik achter een auto te zitten die 80 rijdt op de N34. In principe niets mis mee, behalve dat het zo langzaam gaat op een weg waar ik het liefst de 100 KM/H aan wil tikken. Inhaalmogelijkheden zijn er niet dus dit wordt op ‘slakkengang’ naar mijn vader toe. Nu besef ik me eens hoe mensen zich voelden toen ik nog niet doorhad dat er een afwijking van bijna 10% in uw auto zit. Dat moet voor al die mensen ontzettend frustrerend zijn geweest.
Vandaag is ook bekend geworden dat het zwembad vanaf maandag weer open gaat. Althans, het zwembad in Groningen waar ik vaak kwam voor de coronacrisis. Recreatief zwemmen zit er nog niet in helaas, maar banenzwemmen kan gelukkig weer wel. Kan ik toch weer een beetje sporten. Vanaf aanstaande zondag is het mogelijk om kaartjes te reserveren. Ik ben benieuwd hoe ze dat gaan doen met abonnementhouders, kosten en de voorzorgsmaatregelen in het zwembad.
Vrijdag 15 mei
Vandaag heb ik na een lange tijd toch maar eens besloten contact te zoeken met de huisarts voor mijn mogelijke allergische klachten. Eerder dacht ik altijd dat die klachten door het chloor van het zwembad kwamen, omdat ik er altijd veel last van kreeg na het zwemmen, maar dat blijkt niet zo te zijn. Althans, nu ik maanden lang niet heb kunnen zwemmen en de klachten alsnog heb gekregen lijkt het mij niet dat het aan het zwemmen ligt. Tijd om maar eens contact op te nemen met de huisarts.
Ik leg de huisarts mijn klachten uit, hoe lang ik er last van heb etc. Gelijk krijg ik te horen dat er medicijnen voor mij klaarliggen bij de apotheek. Dat is snel. Logisch ook, als blijkt dat de apotheek naast de praktijk zit. Daarom ga ik voor het einde van de middag er gelijk naar toe om ze op te halen. Hoe eerder de klachten verminderen, hoe beter. Ik krijg de instructies voor het gebruik en het medicijn mee. Hopen dat dit gaat helpen.
Als ik thuis rustig in bed lig, iets voor middernacht, krijg ik ineens een melding dat er een restaurant in brand staat. Een restaurant in Vlagtwedde. De eigenaar van het restaurant was vroeg vertrokken om thuis bij zijn familie te kunnen zijn voor het avondeten. Tijdens de ramadan is het avondeten een stuk later dan bij de rest van Nederland en dus wou deze ondernemer thuis bij zijn gezin zijn. Logisch ook. Maar zover komt het niet. Het restaurant gaat in vlammen op en er blijft niets van over. Deze ondernemer heeft zo hard gewerkt, zijn hele leven zit er in. Dat is nu allemaal weg. Alsof het niets is. Ik wens deze ondernemer heel veel sterkte toe. Het is verschrikkelijk om dingen die je lief heb plots te zien verdwijnen.
Zaterdag 16 mei
Het is weer tijd voor de kapper! Na 9 weken geen bezoek gebracht te kunnen hebben mag ik vandaag eindelijk weer eens naar de kapper. Dat werd tijd. Het coronakapsel wou ik niet, maar te lang haar hebben ook niet. Een bezoek aan de kapper is wel anders dan normaal. Via de ene deur naar binnen, je handen eerst ontsmetten en na bezoek via de andere deur weer naar buiten. Geen mondkapjes bij de kapper gelukkig, maar toch merk je wel dat het iets anders gaat. De kapper is nu veel meer tijd kwijt aan het ontsmetten van alle gebruikte materialen zoals de schaar. Tijd die de ondernemers eerst hadden voor andere klanten. Dat voelen ze in de portemonnee. Gelukkig kunnen zij weer aan het werk, en heb ik mijn haar weer bijgeknipt. Zit een stuk beter zo.
Vandaag is ook het reserveringsplatform van de Efteling online gegaan. Om 16.00 uur was het zover en konden de abonnementhouders als eerste hun kaartjes gaan reserveren om weer naar het pretpark te mogen. Dat de Efteling geliefd is snap ik, maar het was zo druk dat meerdere keren het systeem eruit vloog. Tijdens het toppunt waren er meer dan 60 duizend mensen die in de wachtrij staan. Dat is toch niet normaal meer? Ik snap je liefde voor pretparken, maar waarom zou je in een wachtrij gaan staan van zoveel mensen? Dan ben je toch ook niet goed bij je hoofd of wel? De wachttijd voor mensen die achteraan staan is heel erg lang. Je kan dan misschien wel een mail krijgen als je aan de beurt bent, maar het wachten duurt heel erg lang. Daarnaast zorgt deze drukte er dus ook voor dat mensen die aan de beurt waren errors kregen en weer helemaal achteraan konden staan. Doe dus even normaal.
Ik heb me echt lang afgevraagd waarom mensen zo knettergek zijn om zo lang in een online wachtrij te staan. Maar ik was natuurlijk één belangrijk ding vergeten. Het is de Efteling. Het park waar iedereen het over heeft, wat zo geliefd is om z’n attracties en bekend staat omdat het ontzettend duur is. Niks tegen de Efteling hoor, maar wat is alles daar duur zeg. Een normaal entree kaartje is al boven de 40 euro, het eten is daar net zo duur als in een meerdere sterrenrestaurant en de souvenirs zijn absoluut niet goedkoop. Toch verbaasd het me niet dat deze pretparkliefhebbers met een abonnement allemaal als eerste in het pretpark willen. Deze mensen hebben zoveel over voor het pretpark, dat ze ook bereid zijn om €100 euro te betalen voor een Efteling Limited Edition mondkapje, uiteraard wel met pardoes er op omdat het anders niet Efteling is. Dat masker is wel voor eenmalig gebruik. Maar ja, dat kan de echte fans natuurlijk niet tegenhouden want die houden de hoge prijzen immers goed draaiende. Doordat zij er zoveel voor over hebben blijft dit zo.
Wat ik nog erger vind, zijn de reacties die ontstaan zijn op mijn bericht over de wachtrij en het betalen voor het mondkapje. Dat is natuurlijk een grapje, maar ik dacht ik plaats het gewoon op Twitter. Moet kunnen. Ik heb het geweten. In een half uur heeft mijn tweet meer weergaven dan welke tweet dan ook en mijn DM stroomt vol met mensen die mijn grap onacceptabel vinden. Gelukkig zijn er ook mensen die er wel om kunnen lachen. Die reageren tenminste niet in de DM maar gewoon onder de tweet. Helaas zijn de haters zo laf om niet openbaar te reageren maar je een DM te sturen en allerlei scheldwoorden naar je hoofd te slingeren. Zo ben ik meerdere keren onder andere uitgemaakt voor “respectloze kankermongool”, “trieste kankerlijer” en “sneu figuur”. Deze pretparkliefhebbers kunnen dus niet tegen een geintje. Duidelijk. Maar je kan niet verwachten dat als er zo’n lange wachtrij is en iedereen daar vrolijk in gaat staan dat daar dan geen geintjes over gemaakt worden. Je bent pas triest en respectloos als je mensen gaat uitschelden met ziektes wanneer een grapje je niet zint. Maar als je dat echt wilt doen, doe het dan openbaar zodat iedereen het kan zien. Dan weet iedereen meteen wat voor triest persoon je bent en dat je helemaal geen lieve pretparkfanaat bent..
Zondag 17 mei
Vandaag hebben we het minst aantal doden door het coronavirus in tijden bereikt. ‘Slechts’ 10 slachtoffers vandaag. Nog steeds zijn het 10 teveel, maar het is minder dan de honderd op een dag. Ook heeft het RIVM gezegd dat we moeten leren leven met dit virus. Voorlopig is er nog geen vaccin, en als die er komt dan is er altijd nog de vraag of iedereen tegelijkertijd ingeënt kan worden of dat het bij ouderen begint.
Vandaag ben ik langs geweest bij de opticien. Geplande afspraak om even mijn ogen na te kijken nadat me een aantal weken geleden was opgevallen dat ik wat moeite heb met scherpstellen aan één oog. Bij binnenkomst moest ik eerst 2 keer desinfecteren en alle apparatuur wordt vooraf en achteraf goed gereinigd. De test gaf het resultaat wat ik eigenlijk al had zien aankomen. Maar ik had niet verwacht dat het best wel ernstig was. Mijn linkeroog moet toch maar even nagekeken worden. Morgen mag ik contact opnemen met de huisarts. Hopen dat het niet al te erg is….
Nog geen reactie. Ik zou zeggen, plaats er 1.