Iets later dan gepland, maar daar is die dan. Een week waarin weer veel gebeurd is. Van een bezoek aan de arts, het wisselen van de tolk tijdens de persconferentie tot fraude in de OV sector door een Frans bedrijf.

Maandag 18 mei

Op deze maandag mag ik naar de tandarts. Normaal gesproken zou ik met het openbaar vervoer gaan, maar omdat reizen met het OV nu niet super noodzakelijk is gezien ik een auto heb en de auto ook wel kilometers moet maken, besloot ik toch maar de auto te pakken. Zo gezegd zo gedaan, ga ik met de auto naar Emmen. Het is lekker weer, maar ik ben wat aan de late kant. Gelukkig ben ik nog op tijd.

Net voor ik de tandartspraktijk uitloop krijg ik een reactie van de huisarts. Ik heb contact gezocht met de huisarts voor de situatie rondom mijn oog. Omdat ik wat wazig zie en de huisarts ook wilt dat dit snel verholpen moet worden mag ik vanmiddag naar de praktijk komen. Nice. Maar eerst bij de tandarts. Bij binnenkomst hier moet ik mijn handen desinfecteren. Logisch, dat doe ik overal inmiddels. Tot ik aan de beurt ben raak ik mijn telefoon en andere dingen niet meer aan. Dat om te voorkomen dat het goed gaat. Als ik aan de beurt ben, wordt mijn gebit gereinigd en wordt de nieuwe afspraak gepland. Even wat eerder dan gepland, omdat mijn draadje weer goed vastgezet moet worden. Tijd om naar de huisarts te gaan.

Rustig rijd ik naar huis. Met een kleine omreisroute weliswaar, maar ik kom weer goed thuis aan. Nu maar naar de huisarts. Lekker rustig aan fietsen door het zonnetje dat schijnt. Heerlijk. De huisarts zit vlakbij huis dus ik ben er zo. Wel even wachten tot ik naar binnen mag en als ik eenmaal naar binnen mag wordt het tijd om mijn handen opnieuw te desinfecteren. Geen mondkapje op, maar wel desinfecteren.

In de kamer van de huisarts kijkt de huisarts mijn ogen na. Op het eerste gezicht lijkt het geen vertroebeling in de ogen te zijn en ik zie de bewegingen wel met het linkeroog. Wel wat wazig, dat wel, maar het is niet zo dat ik er geen zicht op heb. De huisarts besluit daarom even te bellen met de oogarts om te overleggen wat handig is. Elke seconde die de huisarts weg is word ik nerveuzer. Als het te lang duurt zal dat ook wel niet goed zijn. Dat hoor ik ook als de huisarts terug komt. Ik moet langs bij de oogarts. Morgenochtend al. Dat is wel snel. Blijkbaar is het dus noodzakelijk om dit snel te laten nakijken.

Dinsdag 19 mei

Vandaag is een bijzondere dag. Voor mij dan. Een dag waarvan ik gisteren ochtend nog niet eens iets wist over wat ik vandaag ga doen. Dat is toch wel even iets. Iets wat wel even indruk maakt. Dat merk ik als ik slaap. Steeds word ik wakker en dan moet ik mezelf sterk houden. Want ook ik vind het spannend wat er vandaag gaat gebeuren.

Wat ik vandaag ga doen is naar het ziekenhuis. Ik heb een bloedhekel aan ziekenhuizen. Vraag me niet waarom. De laatste keer, meer dan 4 jaar geleden, dat ik in het ziekenhuis was had ik een ongelukje met mijn voet. Nu ik daar aan terug denk is dat volgens mij al 8 jaar terug. Maar vandaag is het niet voor mijn voet. Ook niet voor mijn benen, mijn rug of iets anders wat logisch zou zijn. Het is tijd om naar de oogarts te gaan.

Gisteren was ik al bij de huisarts voor mijn ogen. Maar dat ik vandaag al in het ziekenhuis zou komen ervoor. Dat had ik niet verwacht. Is het dan zo erg mis met mijn ogen? Het zal toch niet? Tijdens de rit naar het ziekenhuis denk ik ook veel na over de oorzaken. Natuurlijk kan ik dat pas weten als ik er ben geweest, of misschien niet eens direct, maar ik weet wel wat beter waar ik aan toe ben. Moeilijk, maar ja, even volhouden.

Als ik binnenkom in het ziekenhuis worden mijn gegevens gecontroleerd. Ik meld me bij de oogheelkunde en ik ga wachten tot de arts mij komt halen. Ik raak m’n telefoon niet aan, ben stil en denk maar aan één ding: mijn toekomst. De arts komt eraan lopen, haalt mij op en begeleid me naar de kamer toe. Hier krijg ik wat onderzoeken naar beide ogen, om te kijken wat het precies is.

Dat onderzoek begint met teksten voorlezen. Dat gaat met mijn rechteroog vrij goed. Zoals ik zondag ook bij de opticien gemerkt heb. Maar zodra mijn linkeroog aan de beurt is wordt het toch wat lastiger. Letters zie ik niet meer, alleen vervagingen ervan en de arts ziet ook wat de opticien zag. Meten is moeilijk met links. Dan maar een andere scan, in de hoop dat daar wat uit komt.

Als deze scan voorbij is krijg ik oogdruppels ingediend. Dit zijn niet zomaar oogdruppels, maar druppels die mijn pupillen groot maken. Dan kan de tweede arts mijn ogen straks checken. Je weet het nooit. Ik neem plaats in de wachtkamer en elke minuut duurt lang. Appjes lezen gaat niet, maar antwoorden wel. Daarom vraag ik iedereen om mij spraakberichten te sturen. Dat maakt het makkelijker.

Dan roept de arts mij. Ik loop rustig mee en krijg te horen wat er mogelijk mis is. En dat is niet zomaar iets. Ik heb een oogziekte. Een ziekte waar ik als mens mee geboren ben en daar moet ik meeleven. Ook wanneer ik hoor dat mijn andere oog hetzelfde te wachten staat als er niks gebeuren gaat komt hard bij mij binnen. Keratoconus heet het. Een ziekte die rond het hoornvlies afspeelt.

Ik krijg te horen dat ik voor een tweede onderzoek naar het andere ziekenhuis moet. Daar krijg ik een doorverwijzing voor. Daar schrik ik van. Ook wordt mij verteld wat de oplossingen kunnen zijn om de ziekte af te remmen en dat het goed is om mijn goed werkende oog te gaan ondersteunen door middel van een bril of lenzen. Maar als het lenzen worden, worden het harde lenzen. De zachte lenzen kunnen niet meer. Zo ver is het al.

Onderweg naar huis met een zonnebril op denk ik hier heel erg over na. Hoe gaat dit verder? Komt dit wel goed en wat betekent dit voor mijn toekomst? Bestaat er een kans dat ik blind word? Of moet ik mijn droom gaan laten passeren? Ik weet het niet zo goed. Het is allemaal afwachten. Wachten tot ik meer weet van de tweede arts in het UMCG. Zij kunnen me meer vertellen hierover. Zij weten als geen ander wat het beste is voor mijn ogen. Maar één ding is zeker: ik ga zo snel als het kan regelen dat mijn rechteroog steun krijgt door middel van een bril of lezen. Werk doen voor twee ogen kan alleen als je de kracht daarvoor krijgt en dat lukt niet zonder hulpmiddelen.

Woensdag 20 mei

Gisteren was een persconferentie van de minister president over de situatie rondom het coronavirus. We kregen goed nieuws. Er mogen weer meer dingen vanaf 1 juno, middelbare scholen gaan weer open en de basisscholen helemaal. Ook kan iedereen vanaf juni getest worden. Wanneer precies weten we niet, maar het streven is nog steeds 1 juno, aldus minister de Jonge. Maar deze dingen waren niet het belangrijkste van deze persconferentie.

Veel belangrijker, en iets dat veel meer besproken werd was de wissel van de gebarentolk. Op sociale media gingen heel veel mensen los op de vraag waarom Irma gewisseld werd. Irma is inmiddels een bekende Nederlander geworden. Door haar gebaren voor het woord hamsteren werd ze een hit en heeft ze veel fans opgebouwd. Vandaag werd bekend dat die wissel gedaan was omdat lang tolken best ingrijpend kan zijn. Wel leuk dat dat vooral onthouden is aan deze persconferentie.

Vandaag ben ik ook weer even bij de opticien langs gegaan. Na de resultaten in het ziekenhuis zo snel mogelijk een bril regelen, dat is mijn doel. Zo gezegd, zo gedaan. Ik ben afgereisd naar de stad en heb bij de opticien geïnformeerd over hoe het bij de arts was en het advies van de arts meegegeven. Nu ga ik een mooie bril uitzoeken. Ik ben zelf helemaal geen fan ervan eigenlijk, maar ja. Het moet. Het is beter voor mijn ogen. Een bril uitzoeken is moeilijk. Dat vraagt ook even wat input van anderen. Ik krijg meningen van mensen in de winkel, het personeel en via Whatsapp heb ik ook even geïnformeerd wat mensen mij beter vonden staan. Dat heeft er voor gezorgd dat ik na ongeveer anderhalf uur een mooie bril heb uitgekozen. Bij deze bril mag ik ook een tweede bril kiezen. Ik heb gekozen voor een zonnebril. Dat kan mij onderweg, als ik auto rijd ook helpen. Nog twee weekjes en dan heb ik ze binnen. Tegen die tijd zal ik een foto plaatsen op Instagram, vinden mijn volgers ook weer leuk.

Donderdag 21 mei

Vandaag is het hemelvaart. Normaal gaat iedereen er vandaag lekker op uit. Tijd om een feestje te vieren, lekker te gaan winkelen of te gaan zwemmen. Vooral nu het mooi weer is. Maar tijdens deze tijden van corona wordt vooral opgeroepen om dat niet te doen. Thuis blijven met dagen waarop het mooi weer is, ja dat is moeilijk. Dat is ook vandaag wel weer gebleken. Stranden lagen vol, plassen waren druk en veel wegen werden afgesloten. Allemaal om te voorkomen dat mensen massaal er op uit zouden gaan. Maar dat is mislukt. Overal was het druk. Gelukkig is het redelijk rustig verlopen, op een aantal incidenten na. Het is jammer dat er mensen zijn die geweld gebruiken tegen onze hulpverleners en handhavers. Doe dat gewoon niet.

Vrijdag 22 mei

Vandaag is een dag die in de boeken gaat als een zwarte dag. Niet alleen voor mij, maar voor heel veel Nederlanders. Specifiek de vele mensen die in het openbaar vervoer werken. Vandaag heeft een ernstig ongeluk plaatsgevonden met een van onze machinisten. De trein was op weg van Zwolle naar Assen.

Tijdens het rijden van de trein naar Assen passeert de trein normaal gesproken een aantal keer een onbewaakte overweg. Een type overweg waar geen slagbomen of bellen zijn om overstekende mensen te alarmeren. Dat maakt deze overwegen extra gevaarlijk. Elke machinist of conducteur zal daar zijn nare gedachten bij hebben, net als ProRail. Die willen dit soort overwegen zo snel mogelijk dicht hebben.

Vandaag reed een van onze machinisten hier. Het was rond 16 uur en de trein kwam in de buurt van zo’n onbewaakte overweg in Hooghalen. Er reed een landbouwvoertuig de overweg op en die was niet op tijd van de overweg af. De trein knalde met 136 kilometer per uur, als ik de data van treinposities.nl mag geloven, tegen het landbouwvoertuig op. De trein sleurde het voertuig mee, ontspoorde en nam ook een aantal bovenleidingsportalen mee. Als er na een paar minuten berichten verschijnen, beseft iedereen zich pas hoe erg het is.

De inzittende reizigers komen er bijna allemaal goed vanaf. Op twéé reizigers na, die worden met lichte verwondingen naar het ziekenhuis gebracht. Maar helaas is het voor de machinist te laat. De machinist is vast komen te zitten. Bekneld door de harde klap van de trein. Van de voorkant van de trein is niks meer over. Als je de foto’s ziet dan schrik je enorm. De hulpdiensten hebben gedaan wat ze konden om de machinist te redden, maar voor hem mocht het niet meer baten. Een 58 jarige collega uit Hardenberg. Ik kende hem best wel goed vanuit mijn werk. Altijd even een praatje maken als daar tijd voor was. Nu is deze man er niet meer. Hij zal tegen zijn vrouw en misschien zijn kinderen gezegd hebben “Tot vanavond”, maar hij komt niet meer thuis. Heel raar is dat. Dat je aan je dag begint alsof het een dag is als alle anderen zonder te weten dat je vanavond niet meer thuis komt. Nog moelijker moet dat zijn voor de directe nabestaanden van onze collega. Heel de OV sector is geraakt, maar de familie nog wel het meeste. Zij moeten het verschrikkelijke nieuws van een ander horen. Die zullen toen het nieuws kwam ook heel bang zijn geweest en zich afgevraagd hebben of hij het was. Dat gevoel van onzekerheid, dat is verschrikkelijk.

Ik krijg er zelf een brok in mijn keel van. Deze mensen hebben het zwaar, heel zwaar. Op zo’n verschrikkelijke manier komen te overlijden doet wat met je. Dat is logisch. Om de familie een hart onder de riem te steken veranderd bijna iedereen binnen NS zijn profielfoto’s op sociale media veranderd in het zwarte logo van NS met een kaarsje er bij. Ter nagedacht aan onze geliefde collega die wij allemaal kennen van NS. Niet alleen de mensen die in de trein werken, maar ook de mensen op het station. Wij steunen samen de nabestaanden. Ik wens ze heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijden. De dag na hemelvaart is voor hen en voor alle NS medewerkers veranderd in een zwarte dag. Een dag die normaal ervaren wordt als extra vrije dag is nu een zwarte dag. Gitzwart.

Zaterdag 23 mei

Als ik vandaag wakker word, dan denk ik nog steeds aan het ongeluk van gisteren. Hoeveel impact het gehad heeft. Op mij, op iedereen binnen het OV en op de nabestaanden van deze machinist. Het is ook niet zomaar iets natuurlijk. Dat vandaag de eerste, nieuwste intercity van NS binnen komt in Nederland voelt toch niet zo feestelijk zoals het voor velen zou zijn. Toch is het wel leuk nieuws voor NS. Treinstel 3108 werd gesleept naar onze hoofdstad Amsterdam. Een mooi moment voor spotters. Deze trein werd ook door vele spotters vastgelegd.

Zondag 24 mei

Vandaag is naar buiten gekomen dat Keolis mogelijk gefraudeerd heeft bij de aanbesteding van de nieuwe consessie Ijssel-Vecht. Voor velen is dit wartaal dus ik zal even uitleggen hoe het in het OV in elkaar zit.

In ons land hebben we allemaal verschillende regio’s voor het openbaar vervoer. Elke regio heeft een vervoerder nodig. Zo’n regio noemen we in de OV wereld een concessie. Elke consessie heeft een aanbesteding. De opdrachtgever van de regio, vaak zijn dat provincies, stellen een programma van eisen op. Vervoerders hebben dan de kans om een bod te doen en aan te geven hoe ze dat willen doen etc.

Vorig jaar werd bekend dat Keolis de consessie Ijssel-Vecht gewonnen heeft. Ijssel-Vecht is een gebied wat in de provincies Gelderland, Overijssel en Flevoland ligt. Keolis heeft voor deze consessie bussen besteld uit China. Iets wat veel weerstand heeft opgeleverd omdat hiermee honderden manjaren aan werk verdwijnen uit Nederland bij VDL, de Nederlandse maatschappij die bussen maakt. Keolis zou bussen niet bij VDL besteld hebben omdat VDL niet kon garanderen dat alle bussen er op tijd waren, en BYD (het bedrijf in China) kon dat wel.

Nu is naar boven gekomen dat Keolis sideletters heeft. Daarin staan geheime afspraken tussen partijen. Eén van de dingen die daar in stond was dat BYD geen boete zou krijgen als de bussen te laat zouden zijn, en er geen rechtszaak zou komen. Er stonden nog meer dingen in volgens Follow The Money, maar het komt er op neer dat alles er op gedoeld was om de aanbesteding te winnen. Dat mag niet met sideletters. De topman van Keolis is hierdoor ook geschorst en de opdrachtgever gaat nu onderzoeken hoe dit verder moet.

De kans is aanwezig dat de hele aanbesteding van de consessie overnieuw zal moeten gaan plaatsvinden. Dan krijgen alle vervoerders die daar willen gaan rijden opnieuw de kans om met een goede prijs/kwaliteitsverhouding te komen. Logischer is dat de consessie naar de partij gaat die 2^e is geworden in deze aanbesteding. Deze consessie wou niet alleen Keolis hebben, maar ook Arriva, Connexxion en EBS hebben interesse.

Als je het mij vraagt, mag dit niet ongestraft blijven voor Keolis. Jaren geleden is er in Limburg ook het één en ander misgegaan bij de aanbesteding in Limburg. Daarom heeft de winnende partij de consessie uiteindelijk niet gekregen en is die naar de twééde partij gegaan, wat in Limburg Arriva was. Ik vind dat dat ook de juiste straf zou zijn voor Keolis. Fraude is gewoon onacceptabel, al helemaal nu de OV bedrijven staatssteun nodig hebben om te kunnen overleven in deze crisis. Of je doet het volgens de regels, of je doet het gewoon niet. Simpel zat. Hier scoort Keolis bij mij veel minpunten op en dit doet hun reputatie voor velen absoluut niet ten goede.