Brood geven aan de eendjes

Het is maandagmiddag. We hebben ons brood op en we moeten naar de winkel. Het is de eerste keer dat ik boodschappen ga doen met een peuter bij me. Haar moeder heeft mij gezegd dat Sterre heel graag dingen wilt uit de winkel en gaat zeuren als ze iets niet krijgt. Ik ga dat op de proef nemen. Samen doen we haar schoentjes aan. De buggy staat klaar. Ik ga het lijstje af om te kijken of we weg kunnen. Boodschappenlijstje, check. Boodschappentas, check. Geld, check. Sleutels mee, check. Mooi dan gaan we. Ik doe de deur achter me dicht en loop richting de winkel met Sterre in de buggy.

Onderweg naar de winkel stoppen we een paar keer, waaronder bij een plas waar eendjes zitten. Sterre vind het geweldig om de eendjes eten te geven. “Shit!”, Denk ik in mezelf. Ik ben restanten brood vergeten. Lesje voor de volgende keer. Ik merk aan der dat ze uit de buggy wilt. Van haar moeder mag dat niet, maar ik besluit een afspraak met haar te maken. “Wil je uit de buggy lieverd?”, Vraag ik aan haar. Ze kijkt me met puppy ogen aan. “Ja!”, zegt ze. Ga ik nu een afspraak met haar moeder verbreken of niet? Een lastige keuze. Puppy ogen kan ik niet weerstaan, maar omdat ik wil dat ze bij me blijft moet ik iets bedenken. “Je mag naast mij lopen, maar dan moet je je handje aan mij geven, oke?” Zonder ook maar na te denken knikt ze ja. Ik maak de riem in de buggy los, ze komt naast me staan en samen lopen we naar de winkel. Wel heel langzaam maar dat vind ik niet erg.

We komen aan bij de winkel. Normaal gesproken is dat ongeveer 10 minuutjes lopen. Wij zijn inmiddels meer dan een half uur verder. Ik weet zeker dat dat het waard is geweest. Ze heeft lekker gelopen en ze vind me lief. Daar doe ik het voor. Het lopen heeft haar moe gemaakt. Ze gaat zelf weer in de buggy zitten en wijst me in de winkel aan waar dingen liggen. Blijkbaar weet ze dat al heel goed. Een slim meisje is het. Voor iemand die net 3 jaar oud is vind ik dat heel knap. Ik heb ook helemaal geen last van haar. Ze helpt me juist en samen zijn we een team. Ze krijgt van mij een flesje drinken met een rietje nadat we hebben afgerekend. Dat vind ze lekker.

Terwijl ze van haar drinken aan het genieten is in de buggy vertrekken we weer richting huis. Onderweg komen we weer langs de eendjes. Ik heb stiekem een halfje brood gepakt in de winkel zonder dat ze het zag. Speciaal voor de eendjes. Dat is een moment dat ik toch even wou meemaken met haar. Ik zet de buggy stil. Ik kijk naar der en ze ligt half te slapen. Echt heel lief. “Sterre, lieverd, wordt wakker”, zeg ik zachtjes terwijl ik haar aantik. “We zijn bij de eendjes, wil je ze eten geven?” Ga ik verder. Vermoeid opent ze haar oogjes. Ze kijkt me aan, ik maak de riem in de buggy los en geef haar een stukje brood. Ze staat op, loopt naar een eendje toe en gooit een stukje brood op de grond. Een voor een komen alle eendjes eten halen. Ze moet lachen. Ik geniet hiervan en stiekem maak ik er een foto van. Het maken van de foto bleek niet zo stiekem te zijn. “Jij ook meedoen”, zegt ze tegen mij terwijl ze vrolijk verder gaat. Als ze dat zegt heb ik geen keuze, dat is iets wat ik al eerder ontdekt heb. Ik pak een stukje brood en samen voeren we de eendjes. Net zolang tot het brood op is.

Tijd om naar huis te gaan. We lopen het laatste stukje samen. Bij binnenkomst in huis wilt ze doorlopen met schoenen aan. Dat wil ik haar afleren. Ik ga op de trap zitten. “Kom eens bij me lieverd”, roep ik naar haar. Ze komt heel voorzichtig aangelopen. “Ga maar naast me zitten. Ik bijt niet”, stel ik haar gerust. Ze moet lachen en gaat naast me zitten. Als ze naast me zit laat ik haar zien hoe ze haar schoenen uit moet doen. Eentje mag ze vandaag zelf uit doen. Dat doet ze goed. Nu is klittenband natuurlijk niet zo moeilijk, maar dat weet zij niet. Voor haar is het nieuw. Normaal doet mama dat altijd voor haar en ineens laat ik het haar zelf doen. Samen zetten we haar schoenen in de onderste lade van de schoenenkast. Daar kan ze makkelijk bij en door haar zelf haar schoenen in de lade te laten zetten leert ze onbewust ook dat het opruimen van je spullen iets is wat je gelijk moet doen. Iets waar ik zelf niet zo goed in ben thuis maar ik wel wil dat Sterre goed doet. “Ga maar lekker even op de bank zitten. Ik kom zo met een glaasje limonade”, zeg ik tegen haar als haar schoenen in de lade staan. Vlug gaat ze op de bank zitten. Dat zitten wordt al snel liggen zie ik vanuit de keuken. Ik kom terug met een glaasje limonade en ik zie dat ze inmiddels in slaap is gevallen. Ik leg haar hoofd goed op het kussen, stop haar in met een fleece dekentje en geef haar een kusje op haar voorhoofd. “Slaap lekker lieverd”, fluister ik.